می کِشی دست نگارم را کمی آهسته تر
می بَری دار و ندارم را کمی آهسته تر

باده از دستم ربودی؛ نوش جانت نارفیق
تلخ کردی روزگارم را کمی آهسته تر

وَه چه زیبا پابه پایت؛ پایکوبی می کند
می بَری صبر و قرارم را کمی آهسته تر

پیش چشمانم مبوسش! حالم اصلاً خوب نیست
می کَشد مرگ انتظارم را کمی آهسته تر

کاش می شُد امشبی را می نشستم جای تو
با که گویم حال زارم را کمی آهسته تر

دوباره دیر کردی...از دهان افتاد چایی ها

حسابم با کتابم جور شد با این جدایی ها

  دوباره ساعت اَت خوابیده لایدفتر شعرت

خودت جا مانده ای در ایستگاهِ بی وفایی ها

  تو قلبم را گره پشتِ گره بستی به دستانت

چه طولانی است گیسوی شب عقده گشایی ها

  تو حتی در خیالاتی که می بافم نمی آیی

همیشه کار دستم داده این واقع گرایی ها

 دعا کردم...دعا با شاخه ی رز مانده دردستم

بمیرم من نباشم تا نباشد این جدایی ها  

قسم که فایده نداشت

بمیرم باورت میشه

پس میمیرم...

بدون تو میمیرم