نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش ، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست

سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست



پاسخ: دست هایت خوشه های انگورِ گس

شراب می شود

مست می کند 

پیاله های پی در پی 

ترانه هایی که می ریزد

توی رگ هایم سلول هایم

دست هایت  میخانه ای قدیمی است

دنج و آرام

پناهم می دهد

دیوانه ام می کند

مست می شوم !‌

نگاهت شراره های آتش بر قلبم

مرا به خوشی هایی

که آرزوی شان دارم میبرد

نگاهت؛

دستانت؛

وجودت؛

برایم بهترینهاست....

بهترین هایی که دوستشان دارم

شیرینی زندگیم تویی

و گرمی بودنت دلیل نفس کشیدنم...

دوستت دارم نازنینم!